Camargue

De laatste dagen van onze meivakantie brachten we door op een rijstboerderij, in de buurt van de Zuid-Franse stad Arles. Het enige wat je daar ’s avonds hoort zijn de geluiden van de natuurvooral (boom)kikkers, en een nachtegaal. Voordat we onze intrek namen in dit bijgebouw bij deze boerderij, verbleven we in een huisje in Les Saintes Maries de la Mer. Inderdaad, de Camargue. Dat betekent; vogels fotograferen! In een strak schema van ’s morgens vroeg opstaan en met de fiets erop uit om te fotograferen, naar huis voor koffie en een broodje om samen (mijn vrouw en ik) een fietstocht te maken en/of een stadje te bezoeken, om vervolgens in de avonduren, voor of na de avondmaaltijd, nog een paar uurtjes te fotograferen. Van te voren heb je voor z’n reis een wensenlijstje in je hoofd. Een scharrelaar fotograferen bijvoorbeeld, of een purperkoet. En wat te denken van een vorkstaartplevier of een griel? Zo’n wensenlijstje wordt nooit helemaal vervuld, maar daar staat tegenover dat je soms ook weer vogelsoorten ziet of fotografeert die je niet helemaal van te voren had verwacht. Maar het belangrijkste is natuurlijk om te genieten. Genieten van het samen zijn, van het buiten zijn, van het mooie weer, van het zien en fotograferen van heel veel vogels, wat andere dieren en plantjes en van het zuid-Franse sfeertje.

Het landschap bij Les Saintes Maries de la Mer is heel anders dan rond de boerderij, in de buurt van Arles, waar we nu zitten. Bij Saintes Maries lijkt het landschap wat op het landschap van onze Waddeneilanden, met hier en daar een flinke scheut Biesbosch. Je ziet hier een vegetatie die tolerant is voor de zoute omstandigheden. Denk aan zoutmelde, schorrenkruid, zeekraal en tamarisken. Wat vogels betreft vallen vooral de enorme hoeveelheden flamingo’s op, maar ook de kleine zilverreiger is hier massaal aanwezig. Wat verder naar het binnenland meer akkerbouw (veel rijst), meer boomsoorten en dus een veel meer gevarieerde begroeiing. Het doet meer denken aan ‘ouderwets platteland’. Flamingo’s en kleine zilverreigers kom je daar niet veel tegen.

In de hele Camargue kom je de bekende witte paarden tegen, evenals de zwarte stieren. Ze worden vaak vergezeld van koereigers. Op de rijstvelden foerageren zwarte ibissen en lachsterns. Langs de wegen zie je heel veel grauwe gorzen, hoor je Cetti’s zangers en nachtegalen en zingen graszangers hun eentonige liedje in een golvende zangvlucht. In de rietvelden kleine karekieten, grote karekieten en soms baardmannetjes. Op één plaats ontdekte ik een aantal purperkoeten! En wat te denken van een roodkopklauwier, kleine zwartkoppen, kuifleeuweriken en steltkluten?

Ik zal verder maar geen lijstje opsommen van waargenomen soorten, gefotografeerde soorten of gemiste soorten. Geniet gewoon van de foto’s en denk terug aan die reis naar de Camargue die je zelf ooit maakte, of die je misschien nog wil gaan maken. Voor die laatste categorie nog een tip; neem iets mee tegen muggen…